چرا زبان بلوچی را بر زبانهای دیگر ترجیح ندهیم؟
کشورهای مختلف جهان زبانها و گویشهای رایج در کشورشان را نشانه غنی بودن فرهنگ خود میدانند و از معرفی آن زبان یا لهجه خاص به جهانیان از هیچ کوششی دریغ نمیکنند شناساندن آداب و رسوم هر قوم و ملتی میتواند نمایانگر تاریخ آن قوم و ملت باشد .علاوه بر این کشورهایی در جذب گردشگر موفق بوده اند .که از شناساندن آداب و سنن جوامع خود به جهانیان دریغ نکرده اند متاسفانه در ایران مسئله کاملا متفاوت است حکومت جمهوری اسلامی ایران زبانهای زنده کشورمانند بلوچی,کردی,عربی . ترکمنی و آذری را گویشهای محلی می نامد هدف از به کار بردن گویش محلی به جای این زبانهای زنده میتواند معرفی کردن زبان فارسی به عنوان تنها زبان زنده ایران به جهانیان باشد .البته این سیاست رژیم متاسفانه با پیشرفت هایی همراه بوده است بطوریکه اکنون زبان بلوچی با کلمات فارسی (گجری)زیادی آمیخته شده است.این کلمات را میتوان به عنوان خطری بسیار بزرگ برای زبان بلوچی به حساب آورد. خوشبختانه هموطنان کرد اهمیت فراوانی برای زبانشان قائل میشوند اغلب سخنرانان کرد در سخنرانی هایشان از زبان کردی به جای زبان فارسی استفاده می کنند متاسفانه در بلوچستان کسی توجه زیادی به این خطر بزرگ نمیکند علماء بلوچ همواره در سخنرانیهایشان زبان فارسی را بر زبان مادری خودشان ترجیح میدهند آنها دلیل سخنرانی خود به زبان فارسی را عدم درک زبان بلوچی توسط حاضران در جلسه عنوان می کنند. زبان . لباس و سنی بودن از افتخارات ما بلوچهاست چرا باید به خاطر حضور یک برادر افغانی یا فارس که به زبان فارسی تکلم میکند. دریک جلسه چند هزار نفری مثل نماز جمعه سخنرانان ما زبان اکثریت(بلوچی)را بر زبان فارسی ترجیح دهند؟
به نقل از آژانس خبری تفتان
